eerste weekjes in Sizanani

Ben nu bijna drie weken hier in Sizanani. Ben vooral met mn onderzoek bezig hier, ik neem elke dag opnames van het voorlezen plus, wat best leuk is om te zien. Ze hebben hier drie units met erg uiteenlopend gehandicapte kinderen. de een is veel meer beperkt dan de ander. Vind de kinderen wel erg leuk, zijn erg lief en grappig! jammer is alleen, omdat ik zo druk was dat ik nog niet veel met ze heb kunnen doen, maar komt hopelijk nog. Is erg leuk om af en toe gewoon even naar de units te gaan en een beetje met de kinderen te spelen. Op valentijnsdag hebben we allemaal hartjes gemaakt en slingers op gehangen en allemaal lekkers gehaald en met de kinderen deze dag gevierd, erg leuk!!!

Zsoka en Marthe (twee begeleiders hier) zijn erg behulpzaam en aardig en helpen ons met alles. Ze hebben ons in de eerste twee weken ook altijd naar de supermarkt gebracht, en naar pretoria om auto te huren en visum aan te vragen. Dit laatste was een hele belevenis: het ligt midden in het centrum van Pretoria, waar het blijkbaar niet heel veilig is. Binnen is het een totale chaos, zonder borden of iets, met veel wachtende mensen, enkele rijden (geen idee waar ze voor wachten), en nergens computers. Met veel moeite hebben we een formulier gekregen om ons visum aan te vragen, toen gevraagd in welke rij we moesten staan. Niemand scheen het echt te weten, op twee mensen na. Toen zijn Sabrina en ik alsnog in de verkeerde rij gaan staan, uiteindelijk 2.5 uur in de juiste 'rij' gestaan, want het was meer een bende mensen achter elkaar die voordrongen en elkaar naar voren duwde, tot de security er weer 1 rij van maakte. Eindelijk aan de beurt, werd onze aanvraag op papier behandeld, computers hadden ze niet... toen moesten we ergens anders heen om te betalen en vervolgens weer terugkomen, voordringen en tata onze aanvraag was behandeld na 4 uur wachten...

Ons huis is erg mooi, hebben een leuke tuin, en mooie kamers met eigen badkamer :)

In de weekenden hebben we nog niet heel veel gedaan, we zijn erg druk met ons onderzoek... Ik observeer de sociale reacties van kinderen die voorgelezen worden en daarbij gestimuleerd worden met sensorische stimuli. De childcare workers zijn wel ok, de een leuker dan de ander. Ze verschillen ook erg met voorlezen, wat mijn onderzoek een beetje moeilijk maakt. Ik hoop dat de kinderen meer reacties zullen vertonen aan het einde van de sessies.

Laatst hadden we ook chinees nieuwjaar gevierd met de kinderen, ook gaan de kinderen een keer in de 2 weken naar de kerk bij een weeshuis. Dit is erg leuk, alle kinderen doen op hun manier goed mee met de mis, ze kunnen dan wel 'zingen', en knielen en sommigen krijgen en de anderen halen een hosti.

Een ochtend zijn we naar de daycare centers in de twee townships gegaan. Daar zitten kinderen die ze proberen te helpen om toch naar school te gaan, ondanks hun (leer)problemen. Ook hebben we geleerd over de vele problemen waar de mensen daar mee kampen, er is veel drankproblemen, tienerzwangerschappen en armoede in deze townships.

Dit weekend gaan we wat leuks doen, hangt nog ff van het weer af wat we gaan doen.

Heb ook al sportkleren gekocht hier in de mall in Pretoria. nu nog beginnen met sporten ;) want heb hier een chocoladereep ontdekt die erg lekker is...